Ostatnią opcją na przetrwanie do sędziwego wieku chorując na SM jest dobrze dobrane leczenie. Dlatego z pewnością pomogą sporej ilości osób cierpiących na tą chorobę powstrzymać jej postępowanie.Definicja układu nerwowego
Układ nerwowy (łac. systema nervosum; ang. nervous system) ? zbiór wyspecjalizowanych komórek, pozostających ze sobą w złożonych relacjach funkcjonalnych i strukturalnych, odpowiadający za sterowanie aktywnością organizmu. Układ nerwowy jest w stanie wykryć określone zmiany zachodzące w otoczeniu i wywołać w związku z tym odpowiednią reakcję organizmu.
Jest zbudowany z komórek nerwowych oraz komórek glejowych. Z punktu widzenia histologii, zbiór komórek nerwowych bywa nazywany tkanką nerwową, zaś zbiór komórek glejowych ? tkanką glejową. Jednak komórki nerwowe i glejowe nie są od siebie odseparowane, ale razem tworzą zwartą masę, stąd też wielu autorów uważa, że rozdzielanie układu nerwowego na dwie tkanki jest niepoprawne, nierzeczywiste i w związku z tym przyjmują istnienie w układzie nerwowym tylko jednej tkanki nerwowej, którą tworzą zarówno komórki nerwowe, jak i glejowe.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Układ_nerwowy
Jak diagnozuje się SM
Stwardnienie rozsiane można łatwo pomylić z innymi chorobami atakującymi układ nerwowy i zaburzającymi jego funkcje. Żeby poprawnie zdiagnozować SM trzeba zrobić odpowiednie badania, które często trzeba powtarzać, aby zobaczyć zmiany w mózgu chorego. Jest to ostateczny czynnik determinujący, czy dana choroba jest stwardnieniem rozsianym, czy nie.
Podobne do Sm objawy mogą dawać choroby takie jak: choroba Devica, choroba Marburga, udar mózgu, rozległe zapalenie rdzenia kręgowego, toczeń i sporo innych.
Zespół devica i SM
Zespół devica to, tak samo jak stwardnienie rozsiane, choroba autoimmunologiczna, jednak atakuje głównie nerwy wzrokowe oraz rdzeń kręgowy. Choroba rozwija się około 40 roku życia, a nie tak jak Sm w wieku około 30 lat. Ponad 80% przypadków zachorowania na tą chorobę dotyka kobiety.
Zmiany powodowane przez tą chorobę obejmują paraliż mięśni nóg, rąk oraz zaburzenia w działaniu jelit, utratę czucia kończyn górnych i dolnych oraz zaburzenia widzenia (głównie ostrości) aż do ślepoty. Tak samo jak Sm ta choroba podlega leczeniu, jednak mimo wielu podobieństw wymaga odmiennego leczenia niż stwardnienie rozsiane. Dlatego właściwa diagnoza jest bardzo ważna.